Dinsdag 8 juni

Vandaag is het tijd om naar te huis te gaan. We hebben dan ook niets anders op de agenda staan dan dat tegen een uur of twaalf Doug Mould ons op komt halen om ons naar de haven te brengen. Peter stelt daarom voor om maar een even met onze trekkers naar een dorpje in de buurt te rijden en daar de waterval te bekijken en paar mooie foto's van onze trekkers te maken. Daar zeggen we natuurlijk geen nee op. Omdat er na het maken van de foto's nog genoeg tijd over is, besluit Peter om maar even stukje de heuvels in te rijden en van het uitzicht te genieten. Dit is een mooi paadje met flinke klimmen en flinke keien en gaten. Gelukkig zijn we daar al een beetje aan gewend. Eenmaal boven is het uitzicht geweldig. Daar genieten we dan ook weer met volle teugen van. 

Gezien de tijd besluiten we om hetzelfde pad weer naar beneden te nemen als dat we omhoog gekomen zijn. Aangezien René en ik geen coureurs zijn, besluiten op ons dooie gemakkie naar beneden te rijden en Peter niet te volgen. Verdwalen is immers niet mogelijk.

Eenmaal terug bij het hotel genieten we van de koffie als Doug arriveert om ons op te halen. Hij blijkt nog een kleine verrassing voor ons te hebben. Namens Nigel krijgen we een mooie mok van Bolton Castle en van hem krijgen we een mooie button van Bolton Castle en een Wensleydale kaas.  We laden de trekkers snel in en vertrekken naar de haven in New Castle. Onderweg ontmoeten we Nigel die ons ook zal uitzwaaien in de haven.

Eenmaal bij de haven lossen we snel onze tractoren en gaan vervolgens in de rij staan om ingecheckt te worden. Dit verloopt nu ook weer zonder problemen. Dit inchecken bestaat voor het grootste deel uit wachten en wachten. En al die tijd wachten Nigel, Doug en Margaret ook samen met ons. We maken natuurlijk ook praatjes met anderen die wachten en die nog nooit eerder een oude trekker op de boot hebben gezien.

Zodra we aan boord zijn brengen we de bagage naar de hut en reserveren we voor het eten. Het gevolg hiervan is dat we al om 19:00 uur aan tafel kunnen. Dat is niet verkeerd want door alle drukte en het wachten hebben we het middageten overgeslagen. Tijdens het eten blijkt ineens dat ook René veel meer lust dan alleen de friet van de heenreis. Dat is goed nieuws. Zou hij deze goede gewoonte nu ook thuis voort zetten? Laten we hopen van wel.

Na het eten, als René en ik even rustig zitten bij de informatiebalie, komt René ineens op het idee om te vragen of het mogelijk is om in de machinekamer van de boot een rondleiding te krijgen. Dat blijkt het geval te zijn. Om negen uur gaan we met zijn allen naar de machinekamer. We krijgen alle ruimte en tijd om rond te kijken en ook worden alle vragen ruimhartig beantwoord. Het is heel leuk om te zien dat alles in het schip dubbel is uitgevoerd. Er blijkt een elektrisch vermogen van ongeveer 1 MegaWatt nodig die avond om alles te laten werken. De aandrijving geschiedt door twee V18 viertakt turbo diesel motoren van 10400 kW elk. De ferry gebruikt ongeveer 30 liter brandstof per minuut. AnnaTEFka kan hier een hele dag mee vooruit.

Woensdag 9 Juni

Na een goede nachtrust nemen we het ontbijt tot ons. Nu is het wachten tot we weer bij onze trekkers mogen. Gelukkig duurt dit niet al te lang. Onze tractoren hebben ook nu de reis weer goed doorstaan. AnnaTEFka blijkt toch wat meer incontinent te zijn dan voorheen. Later zal blijken dat dat komt omdat ik de brandstof kraan dicht heb gezet. Nadat we verwelkomd zijn in Nederland door enkele vrienden en familieleden rijden we weer door de duinen naar het huis van Peter. Daar sluiten we met koffie en gebak de reis af. AnnaTEFka zal pas zaterdag weer naar huis komen.

Gelijk nadat ik thuis kwam heb ik de rolletjes naar de fotograaf gebracht. Vrijdag kan ik foto's weer ophalen. Ik kan haast niet wachten.

Klik hier voor enkele video fragmenten van de "roadrun"