Zaterdag 5 juni.

Vandaag gaan we een oude tractorshow bezoeken in Stoneleigh. Dit ligt tegen Coventry aan. Deze show is georganiseerd door het Engelse tijdschrift Tractor & Machinery.  Het dorpje ligt op ruim 2 uur rijden van ons hotel. Dat is dus een flinke trip. Helaas wordt het ontbijt pas om 8:45 geserveerd. Dan maar zonder ontbijt de auto in. We stoppen onderweg voor een kop koffie en wat eetbaars bij een restaurant langs de snelweg. Dat doet mij goed koffie en wat eten. Daar was ik wel aan toe.

Eenmaal aangekomen bij Stoneleigh is het toch even zoeken. We hebben helemaal geen aanwijzing gezien onderweg.  Op goed geluk rijden we maar naar het agrarisch centrum. En laat daar nu ook de show zijn. Het is er nog niet zo heel druk en we kunnen de auto dus ook goed parkeren en snellen ons naar de ingang. Daar is het ons tenslotte om te doen. Je kunt merken dat het zaterdag is. Zaterdag is voor mensen in Engeland een normale werkdag. De eerste indruk is dan ook enigzins negatief. Als echter blijkt dat achter het weiland waar de handelaren en verenigingen staan, nog een terrein is met oude trekkers, komt het allemaal goed.

Ik geniet dan ook met volle teugen van al het schoon dat er te zien is. Gelukkig staan er ook veel verschillende modellen ferguson tractoren en machine's. Je gaat tenslotte naar Engeland voor engelse tractoren. Ik althans wel. Natuurlijk heb ik heel foto's gemaakt van al dat moois. Een aantal van die foto's zal worden toegevoegd aan de collectie foto's die al te vinden is op deze site. Vervolgens lopen René en ik door naar het terrein waar mensen aan het ploegen zijn. Hier zien we dat de grond heel anders is dan in Nederland. Er zitten veel meer stenen in. We genieten van alle mensen die aan het ploegen zijn en maken met sommigen een praatje. Dat wordt merkbaar op prijs gesteld. Dan valt René's oog ineens op een Ferguson trekker met een Ferguson ploeg. Het valt hem op dat het een jonge ploeger is. We besluiten daarom eens een praatje te maken met zijn vader en geven gelijk ongevraagd advies. Het is in Engeland niet de gewoonte om commentaar te geven als je ziet dat het niet helemaal goed gaat. Dat vinden ze niet beleefd, je kwetst de ander misschien wel. In Nederland geef je gewoon je mening ook al heb je er geen verstand van. Gelukkig wordt ons commentaar wel op prijs gesteld en resulteerd het erin dat de ploeg zelfs gedeeltelijke wordt gedemonteerd en anders wordt gemonteerd. De stang waarmee de ploeg in de onderste hefarmen zit was namelijk verkeerdom gemonteerd. Na al ons commentaar laten we deze mensen weer rustig ploegen. Het ploegen gaat nu al een stuk beter (vinden René en ik). Ik hoop dat ze ons uiteindelijk niet alleen uit beleefdheid bedanken voor het advies.

Hierna is het tijd om eens op onderdelen en documentatie te gaan jagen. Op de stand van de FOFH (Friends Of Ferguson Heritage) koop ik een video en een boek over de Massey Ferguson 100 en 1000 serie tractoren. Verder lopend langs alle handelaren blijkt dat er nog aan heel veel spul te komen is. Zelfs aan plaatwerk en soms niet eens extreem duur. Ook liggen er nieuwe ploegscharen voor Ferguson ploegen. Omdat je die in Nederland nauwelijks tegen komt, besluit René er twee mee te nemen voor zijn ploeg. Hij vind ook nog een assesiore voor de zwaaihaak. Nu kan kan zijn oppikhaak gebruiken zonder de zwaaihaak hoeven te verwijderen..

Na al dit shoppen keren we met zijn allen weer moe en voldaan terug naar de auto. De terugreis verloopt vlot. Zo vlot zelfs dat Peter besluit om voor het eten nog even met onze trekkers naar Bolton Castle te rijden. Volgens mij begint hij last te krijgen van de zenuwen voor morgen. We vinden ons startpunt in een keer. Bij terugkomst is het tijd om te gaan eten. Het is heel lekker en we genieten er dan ook enorm van. Dat mag ook wel na zo'n lange dag.