Zondag 6 juni.

Het is zover. Vandaag gaan we met onze trekkers door de Yorkshire Dales rijden. Hier zijn we voor gekomen.
Net zo als de voorgaande dagen is het weer weer perfect.  Peter heeft geregeld dat we om 8:00 uur al aan het ontbijt kunnen in het hotel. Dit is ons eerste echte engelse ontbijt. René ontbijt normaal 's morgens nooit en vindt dat engelse ontbijt maar vreemd. Hij besluit het om het bij toast alleen te houden om te voorkomen dat er misschien ongewenste effectenten op kunnen treden.

Na het ontbijt is het tijd om te vertrekken naar Bolton Castle. Peter zit al ongeduldig op zijn trekker. Hij kan niet wachten om te gaan. We gaan daarom maar snel met hem mee. Bij Bolton Castle worden we gastvrij ontvangen door de organisatie en de cameraman. Hij interviewt ons gelijk voor de video die gemaakt zal worden van deze rondrit. Later merk ik pas hoe prettig gestoord deze man is. Dat wij als oude tractor liefhebbers ons laten verleiden om over achteraf gelegen paadjes de heuvels en de dalen te verkennen is nog tot daaraan toe. Maar dat je daar voor je hobby ook nog eens een video van gaat maken slaat volgens mij alles. Ik ben zeer benieuwd naar het resultaat. Ik heb daarom maar een paar extra copieën van deze video besteld.

Klik op deze link om een paar fragmenten te bekijken

Om 10:00 houdt Doug een korte toespraak en legt de route uit. Ook maakt hij de anderen duidelijk dat er dit jaar mensen bij zijn die wel van heel ver zijn gekomen om deel te nemen aan de "roadrun". Namelijk helemaal uit Nederland. Dit wordt prompt beloont met een enorm applaus door de engelse deelnemers. Daarna vertrekken we dan echt. Het eerste stuk is gelijk onverhard over prive terrein. Het spreekt voor zich dat de organisatie hiervoor toestemming had. Tijdens de eerste klim begin ik diesel te ruiken. Dat kan niet goed zijn. En inderdaad, de retourleiding waarvoor ik geen goede nippel kon krijgen en daarom maar een andere tweede hands had gemonteerd om toch mee te kunnen doen, was flink gaan lekken. Na overleg met Doug besluiten we dat doorrijden naar de volgende top het beste is. Daar is de videowagen (een frontstuur landrover met V8 op gas) met gereedschap aan boord. De retourleiding wordt losgedraaid en de nippel voorzien van flink wat tape. Dit blijkt een afdoende middel te zijn. De nippel blijft droog en zal dat de hele rit blijven. We vervolgen na dit oponthoud de rit. Er staat ons een flinke afdaling te wachten die we dan ook met grote voorzichtigheid nemen. De remmen houden het net. Afremmen op de motor is niet altijd voldoende.

Hierna volgt een stukje over de openbare weg. Doug zorgt ervoor dat wij een mooie waterval te zien krijgen terwijl de rest de route vervolgt. Even later sluiten we weer aan bij de rest.  Helaas blijkt nu al snel dat een ander deel van de groep de aansluiting heeft verloren. Dit geeft mooi de gelegenheid om eens met elkaar wat bij te buurten. Na een minuut of 20 vervolgen we de route. Op weg naar een schitterende hoogvlakte met steile klimmen. Als je op zij kijkt zie je hier en daar steile hellingen naar beneden. Dat op deze "karresporen" met flinke klimmen en dalen er wel eens een kleine opstopping ontstaat omdat vooral de trekkers met aanhangers wel eens wat hulp nodig hebben, mag de pret niet drukken. 

Het middageten genieten we in een lokale pub. Ik heb gekozen voor fish and chips. Als je in Engeland bent, moet je op zijn minst een keer het lokale eten proberen. Na zo'n rit smaakt me dat natuurlijk uitstekend.

Na het eten worden er loten verkocht voor het goede doel. De luchtambulance dit keer. Er wordt ruim 100 Pound Stirling ingezameld. Daar is de organisatie ruim te vreden over. Tijdens het trekken van de loten val ik meerdere keren in de prijzen. Dat ik niet alle hints van in een keer begrijp, blijkt als ik letterlijk iets in mijn handen krijg gedrukt. Dit om te voorkomen dat ik voor de tweede keer iets anders kies. Het is een mooie "theedoek" met daarop de yorkshire dales afgebeeld.

Hierna vervolgen we onze weg verder over de hooglanden en door de dalen. Het is opnieuw een hele mooie rit met veel vergezichten. Als we tegen een uur of vijf weer aankomen bij Bolton Castle zijn de eerste deelnemers al druk bezig om hun trekkers op te laden om de reis naar huis te aanvaarden. René en ik nemen alle tijd om nog wat ervaringen uit te wisselen met andere deelnemers en met de organisatie. Het was een perfecte dag en een perfecte organisatie. Doug, Frank en alle anderen die bijgedragen hebben aan deze geweldige ervaring, hartelijk bedankt.

's Avond maken we opnieuw kennis met de goede keuken van ons hotel. Het eten smaakt ons weer voortreffelijk en ik moet zeggen dat ik ook wel trek had na zo'n geweldig avontuur.